គោលដៅ ចម្បងនៃការធ្វើអន្តរកម្ម គឺដើម្បីទទួលបាន ទិន្នផលខ្ពស់បំផុត នៅលើដីដូចគ្នាដោយពង្រីកសក្តានុពល នៃធនធានដែលមាន។ បញ្ហាគឺថានៅពេល ដែលដំណាំពីរ ឬច្រើនត្រូវបានដាំជាមួយគ្នា នោះដើមរបស់វា ប្រកួតប្រជែងពន្លឺទឹកនិងសារធាតុចិញ្ចឹម ហើយដូច្នេះអាច ជះឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានដល់គ្នា ទៅវិញទៅមក។ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា ដោយជោគជ័យអាស្រ័យ លើការរក្សាតុល្យភាពរវាង ការប្រកួតប្រជែង និងការសម្របសម្រួល។
ការដាំដំណាំពីរជាមួយគ្នា គឺមានប្រយោជន៍ ជាពិសេសនៅពេលដែល រុក្ខជាតិមានអន្តរកម្មដើម្បី បង្កើនភាពរឹងមាំ និងទិន្នផលនៃដំណាំមួយ រឺទាំងពីរ។
ការបាចរុក្ខជាតិ ដែលមានភាពស៊ីគ្នា ក៏អាចជម្រុញដល់ ជីវចំរុះដោយផ្តល់ ជម្រកដល់សត្វល្អិតនិងសារពាង្គកាយ ដីជាច្រើនប្រភេទ ដែលមិនមាន នៅក្នុងបរិស្ថាន ដំណាំតែមួយ។
ម៉្យាងទៀតការ ដាំដំណាំអន្ទាក់ (ការដាំដំណាំ ដែលទាក់ទាញ សត្វល្អិតចង្រៃជាងដំណាំផលិតកម្ម) អាចជួយគ្រប់គ្រង សត្វល្អិតបាន។និយាយឱ្យខ្លី វាជាការសំខាន់ ក្នុងការជ្រើសរើសដំណាំ ដែលត្រូវគ្នា និងធ្វើការ ជាមួយគ្នាបានល្អ។ ប្រព័ន្ធបំលាស់ប្តូរ ទូទៅបំផុតដែលបានអនុវត្តនៅអាហ្រ្វិកខាងត្បូង គឺប្រហែលជាការ រួមបញ្ចូលគ្នារវាង ដំណាំ និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិ។
